Veel mensen in mijn omgeving kampen met stress: over financiën, over de toekomst, over hun gezondheid en hun werk & privébalans. Sommigen van hen ervaren chronische stress. Door chronische stress kun je last van paniek krijgen. En paniek is erg vervelend, helemaal als het tot paniekaanvallen leidt.
Soms reageert de omgeving ook nog eens met weinig begrip omdat moeilijk voor te stellen is wat het met je doet, als je het zelf niet heb meegemaakt. Zo zei een psycholoog een keer tegen mij: ‘Anders pak je toch gewoon een goed boek?’ Buiten het feit dat dit een leuke titel opleverde van mijn boek, had ik hier niet veel aan als ik aan het hyperventileren was. Tijd om de koe bij de hoorns te vatten. Wat helpt bij paniek?
Hoe herken je paniek?
Paniekaanvallen zijn heel vervelend omdat ze je volledig kunnen lamleggen. Vaak helpen gevoelens van schaamte hier niet aan mee: Help, ik kan toch niet gaan hyperventileren in een volle trein, bij mijn collega’s of…vul maar in?
Tijdens chronische stress of een burn-out kun je regelmatig last hebben van paniekaanvallen. Dit heeft te maken met uitputting van je lichaam. Je zenuwstelsel staat op scherp. Omdat paniekaanvallen zo plots op komen zetten, voel je je overvallen door iets wat sterker is dan jezelf en kun je echt denken: ik ga dood!
Zeg tegen jezelf: 'Ik ben in totale paniek'
Tijd dus voor suggesties om hiermee om te kunnen gaan. De eerste stap is te erkennen dat je volledig in paniek bent. Hierover weet acteur Peter Faber in een interview goed te vertellen. Jaren geleden ging hij snorkelen. Tijdens een van die snorkelavonturen raakte hij in een onderstroom in zee. 'Ik ga dood', was zijn eerste gedachte. Daarna zei hij tegen zichzelf: 'Ik ben in totale paniek'. Doordat hij dit toegaf kon hij ineens weer helder nadenken en redde hij de weg naar boven en daarmee zijn eigen leven. Dus mocht je ineens midden in de supermarkt staan met een paniekaanval, zeg tegen jezelf: 'Ik ben in totale paniek!'
Een handoefening
Wat ook hielp was een oefening van de fysiotherapeut. Met je rechterhand pak je je linkerduim vast. Met de vingers van je linkerhand pak je je rechterwijsvinger vast (volg je me nog?). Je hebt dus zo figuurlijk een pistool in handen. Dan knijp je heel zachtjes met je rechterhand in je duim en laat je weer los. Daarna knijp je zachtjes met de andere hand in je wijsvinger. Je wisselt dit wat af. Doordat je hierdoor de aandacht van je ademhaling afhaalt ('Help ik krijg geen lucht, ik moet een goede buikademhaling hebben!') begint vaak de ademhaling gewoon weer door te lopen. Mocht dit nog niet helpen, dan hielp het mij door op een gegeven moment te zeggen: dan maar een paniekaanval, kom maar op! En besef dat als je lichaam tot rust komt, de paniekaanvallen vanzelf minder worden.
Soms reageert de omgeving ook nog eens met weinig begrip omdat moeilijk voor te stellen is wat het met je doet, als je het zelf niet heb meegemaakt. Zo zei een psycholoog een keer tegen mij: ‘Anders pak je toch gewoon een goed boek?’ Buiten het feit dat dit een leuke titel opleverde van mijn boek, had ik hier niet veel aan als ik aan het hyperventileren was. Tijd om de koe bij de hoorns te vatten. Wat helpt bij paniek?
Hoe herken je paniek?
Paniekaanvallen zijn heel vervelend omdat ze je volledig kunnen lamleggen. Vaak helpen gevoelens van schaamte hier niet aan mee: Help, ik kan toch niet gaan hyperventileren in een volle trein, bij mijn collega’s of…vul maar in?
Tijdens chronische stress of een burn-out kun je regelmatig last hebben van paniekaanvallen. Dit heeft te maken met uitputting van je lichaam. Je zenuwstelsel staat op scherp. Omdat paniekaanvallen zo plots op komen zetten, voel je je overvallen door iets wat sterker is dan jezelf en kun je echt denken: ik ga dood!
Zeg tegen jezelf: 'Ik ben in totale paniek'
Tijd dus voor suggesties om hiermee om te kunnen gaan. De eerste stap is te erkennen dat je volledig in paniek bent. Hierover weet acteur Peter Faber in een interview goed te vertellen. Jaren geleden ging hij snorkelen. Tijdens een van die snorkelavonturen raakte hij in een onderstroom in zee. 'Ik ga dood', was zijn eerste gedachte. Daarna zei hij tegen zichzelf: 'Ik ben in totale paniek'. Doordat hij dit toegaf kon hij ineens weer helder nadenken en redde hij de weg naar boven en daarmee zijn eigen leven. Dus mocht je ineens midden in de supermarkt staan met een paniekaanval, zeg tegen jezelf: 'Ik ben in totale paniek!'
Een handoefening
Wat ook hielp was een oefening van de fysiotherapeut. Met je rechterhand pak je je linkerduim vast. Met de vingers van je linkerhand pak je je rechterwijsvinger vast (volg je me nog?). Je hebt dus zo figuurlijk een pistool in handen. Dan knijp je heel zachtjes met je rechterhand in je duim en laat je weer los. Daarna knijp je zachtjes met de andere hand in je wijsvinger. Je wisselt dit wat af. Doordat je hierdoor de aandacht van je ademhaling afhaalt ('Help ik krijg geen lucht, ik moet een goede buikademhaling hebben!') begint vaak de ademhaling gewoon weer door te lopen. Mocht dit nog niet helpen, dan hielp het mij door op een gegeven moment te zeggen: dan maar een paniekaanval, kom maar op! En besef dat als je lichaam tot rust komt, de paniekaanvallen vanzelf minder worden.
RSS-feed
