Uren sliep ik achtereen en de moeheid bleef maar aanhouden. Dagen werden aangeregen tot weken. Slapend en rustend bracht ik ze door. Van korte middagsiësta’s tot lange ochtenden van uitslapen. In de middagen probeerde ik naar buiten te gaan, om met of zonder pijn toch wat beweging te blijven houden. Ik hield me voor dat ik me volledig mocht overgeven aan deze winterslaap, zonder schuldgevoel. Het hielp. Ik kwam eindelijk tot rust.
Mijn leven stond op pauze
Dit speelde vorig jaar januari, precies een jaar geleden. Ik wachtte op een buikoperatie die in december was uitgesteld tot een nog niet nader te bepalen tijdstip. Mijn leven stond maandenlang op een pauzestand. Na een kwartaal geploeterd te hebben, had ik mijn agenda voor de operatie leeggehaald. Het werken ging ook eigenlijk niet meer. Ik vond het lastig dat toe te geven voor mezelf. Ik herkende alle signalen van overmatige stress maar wilde koste wat het koste, een buffer opbouwen voor de operatie en herstelperiode erna. Dit ging ten koste van mijn gezondheid.
Ik herkende alle signalen
Ik had fysieke klachten door de endometriose en werd steeds vaker overvallen door pijn. Daarnaast had ik last van aanhoudende vermoeidheid. Op het moment dat ik een training deed moest ik dagenlang hersteltijd inbouwen. Ik kwam steeds meer in de kramp. Ik durfde niet open te zijn tegen opdrachtgevers over de aard van de klachten, uit angst dat ze me niet meer zouden inhuren. Mijn werk probeerde ik te plannen in de “pijnvrije” weken, maar op een gegeven moment bleek dat dat niet meer te voorspellen was. De ziekte volgde mijn planning niet en stress verergerde de klachten ook nog eens.
Het werd een lange winterslaap
En toen ineens hoefde het niet meer van mezelf. Ik ging mezelf toch niet een tweede keer een burn-out injagen? Ik mocht het allemaal loslaten. Vervolgens werd de operatie afgezegd een week voor tijd. Ineens was de hele maand december vrij en voelde ik naast een enorme teleurstelling ook opluchting. Tijd voor een pauze. Ik kon mezelf eindelijk de rust geven die ik zo hard nodig had. Het werd een lange winterslaap (met genoeg frisse lucht en wandelingetjes) tot medio februari. Ik ging uitgerust de operatie in en dat bleek voor mijn veerkracht en herstel na die tijd ook helend te zijn.
Weer de wijde wereld in
Na deze winterslaap en een intensieve herstelperiode na de operatie, kon ik de wijde wereld weer in. Herstellen betekende veel rust in combinatie met beweging. Het deed me opnieuw beseffen hoe belangrijk het is om echt de tijd te nemen om te herstellen, wat de aanleiding ook is. Dit kan overmatige stress zijn, een burn-out, of een andere oorzaak hebben zoals ziekte. Heb jij ook weleens een kortere of lange winterslaap moeten houden en wat heeft het je opgeleverd?
Mijn leven stond op pauze
Dit speelde vorig jaar januari, precies een jaar geleden. Ik wachtte op een buikoperatie die in december was uitgesteld tot een nog niet nader te bepalen tijdstip. Mijn leven stond maandenlang op een pauzestand. Na een kwartaal geploeterd te hebben, had ik mijn agenda voor de operatie leeggehaald. Het werken ging ook eigenlijk niet meer. Ik vond het lastig dat toe te geven voor mezelf. Ik herkende alle signalen van overmatige stress maar wilde koste wat het koste, een buffer opbouwen voor de operatie en herstelperiode erna. Dit ging ten koste van mijn gezondheid.
Ik herkende alle signalen
Ik had fysieke klachten door de endometriose en werd steeds vaker overvallen door pijn. Daarnaast had ik last van aanhoudende vermoeidheid. Op het moment dat ik een training deed moest ik dagenlang hersteltijd inbouwen. Ik kwam steeds meer in de kramp. Ik durfde niet open te zijn tegen opdrachtgevers over de aard van de klachten, uit angst dat ze me niet meer zouden inhuren. Mijn werk probeerde ik te plannen in de “pijnvrije” weken, maar op een gegeven moment bleek dat dat niet meer te voorspellen was. De ziekte volgde mijn planning niet en stress verergerde de klachten ook nog eens.
Het werd een lange winterslaap
En toen ineens hoefde het niet meer van mezelf. Ik ging mezelf toch niet een tweede keer een burn-out injagen? Ik mocht het allemaal loslaten. Vervolgens werd de operatie afgezegd een week voor tijd. Ineens was de hele maand december vrij en voelde ik naast een enorme teleurstelling ook opluchting. Tijd voor een pauze. Ik kon mezelf eindelijk de rust geven die ik zo hard nodig had. Het werd een lange winterslaap (met genoeg frisse lucht en wandelingetjes) tot medio februari. Ik ging uitgerust de operatie in en dat bleek voor mijn veerkracht en herstel na die tijd ook helend te zijn.
Weer de wijde wereld in
Na deze winterslaap en een intensieve herstelperiode na de operatie, kon ik de wijde wereld weer in. Herstellen betekende veel rust in combinatie met beweging. Het deed me opnieuw beseffen hoe belangrijk het is om echt de tijd te nemen om te herstellen, wat de aanleiding ook is. Dit kan overmatige stress zijn, een burn-out, of een andere oorzaak hebben zoals ziekte. Heb jij ook weleens een kortere of lange winterslaap moeten houden en wat heeft het je opgeleverd?
RSS-feed
